DUANIN USUL VE ADABI

Dua her zaman ve mekânda; her hâl ve şartta söz gelimi;

Yürürken, otururken ve yatarken yapılabilir. (Yûnus, 10/12).

Nitekim bir ayette şöyle buyrulmuştur:

اَلَّذِينَ يَذْكُرُونَ الٰهّلَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ

السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ

النَّارِ

“Onlar ayaktayken, otururken ve yanları üzerine yatarken

Allah’ı anarlar. Göklerin ve yerin yaratılışı üzerinde düşünürler.

‘Rabbimiz! Bunu boş yere yaratmadın, Seni eksikliklerden uzak tutarız. Bizi ateş azabından koru’ derler.” (Âl-i İmrân, 3/191)

Usul ve adabına uygun bir dua; sadece dil ve dudaklarla

yapılmaktan ibaret olmamalı, kalp ve rûh da duaya

katılmalıdır. Eller, dil ve gönül hep birlikte Allah’a yönelmelidir.

Dua esnasında korku ve ümit birlikte bulunmalı,

candan ve yalvararak, ihlâs ve samimiyetle istenmelidir.

Dua gönülden, gizlice ve alçak sesle, günahlara pişmanlık

duyularak, kıbleye yönelerek ve Allah’ın adıyla başlanarak

yapılmalı, dua esnasında dinî şuur yoğunlaştırılmalı,

kabulü için acele edilmemelidir. Duanın kabul edileceğine

inanılarak ısrarla duaya devam edilmelidir. Ayrıca isteğini

Allah’a arz etmeden önce Allah’a hamd-ü senâ, Peygamberimize

de salât-ü selâm getirmelidir. Abdest alınmalı (Tirmizî, De’avât, 125), mümkünse kıbleye dönülmeli, dua cümleleri üç defa tekrar edilmelidir.